Waarom deze route?

Afrika is de oorsprong van de mensheid. We zijn allemaal Afrikanen. Wij komen uit Afrika: daarom is Caravan een initiatief met en in Afrika, daarom gaan wij naar en door Afrika.

Terwijl we van West naar Oost trekken, van Timboektoe naar Kampala, ontmoeten we een representatieve doorsnee van de Afrikaanse bevolking en komen we in aanraking met alle aspecten van de Afrikaanse realiteit: woestijn, savanne, regenwoud – maar ook met de Afrikaanse manier van leven, kunst en filosofie.

De karavaan zal de aandacht van de wereld op Afrika vestigen.

 

Waarom hetzelfde aantal mannen als vrouwen?

Omdat er evenveel mannen als vrouwen op de wereld zijn. De hele quotadiscussie is een oplegging. Wie nog serieus wil discussiëren over het “aandeel” van de vrouw in wat dan ook, heeft nog niet begrepen dat het patriarchaat, d.w.z. het patriarchale denken, de centrale oorzaak is van de huidige crash van de wereldmaatschappij.

Het accumuleren van eigendom denken is patriarchaal denken, vooral de materiële voorwaarde daarvoor, de onzin van het erven is primordiaal patriarchaal denken, waarvan de gevolgen ertoe leiden dat 1% van de mensheid bijna alles heeft en de meerderheid van de mensen bijna niets. Het gaat hier niet om een terugkeer naar het matriarchaat, ook al overheerste daar slechts het eigendomsdenken, waarvan men vele elementen kan oppikken.

Het gaat om een derde, een nieuwe manier van denken en handelen die het emancipatoire uit beide haalt, wat logischerwijze alleen in gelijke mate kan worden uitgewerkt. Of het nu ying yang is of dialectisch, zwart en wit of op en neer: het leven bestaat uit twee kanten waarvan vrouwen en mannen de levende uitdrukking zijn.

Als het gaat om het heroverwegen van de fundamentele vragen van menselijke co-existentie, “wat hebben we echt nodig?”, “hoe kunnen we de goederen van de wereld verdelen over alle 8 miljard mensen op deze aardbol?” “hoe kunnen wij echte democratische besluitvormingsprocessen op alle niveaus organiseren?” en nog veel meer, het evenwicht tussen mannen en vrouwen, de spanning tussen hen, de energie die daardoor wordt opgewekt, hun liefde en verlangen naar een humane wereld en de man-vrouw verschillende uitingen daarvan, is een noodzakelijke voorwaarde, willen wij allen te zamen tot een even evenwichtig resultaat komen.

 

Vanaf het allereerste begin staat water centraal in Caravan, waarom is er niets mogelijk zonder water?

Omdat niets werkt zonder water. Water is de belangrijkste stof van alle leven, de mens bestaat voor 70% uit water, na 5 dagen geen water gedronken te hebben is ieder mens dood.

En dat is het sleutelwoord:

Tussen 60 en 70 procent van de mensheid heeft geen toegang tot drinkwater. Er zijn geen statistieken over hoeveel mensen, vooral kinderen, elke dag sterven in soms wrede doodsstrijd door vergiftigd water.

Dit is momenteel het grootste schandaal van een mensheid die zichzelf “beschaafd” noemt en die over de materiële en financiële middelen zou beschikken om een einde te maken aan deze dagelijkse tragedie. De wereldwijde inspanning die nodig zou zijn om alle mensen in het laatste dorp van drinkwater te voorzien, zou minder zijn dan de huidige wereldwijde inspanning vanwege het coronavirus, dat in vergelijking slechts een fractie van de slachtoffers maakt. De weigering van de rijke landen om de slachtoffers van het gebrek aan drinkwater te helpen, lijkt op genocide door nalatigheid.

 

Waarom super-religieus en super-cultureel?

Alle religies, culturen en filosofieën hebben noodzakelijke, maar niet afdoende antwoorden gegeven op de elementaire vragen van het menselijk samenleven. Zij zijn onmisbaar als individuele identiteitsverlenende factoren, hun waarden vormen de basis van ons denken, maar als zij beweren voor alle mensen te gelden, leiden zij tot oorlog en wederzijdse vernietiging, het tegendeel van wat zij zelf beweren.

Als er maar één God is, heeft hij alle godsdiensten en culturen geschapen, zodat ieder mens zijn individuele vorm van gebed kan vinden die bij hem past en de waarden van zijn godsdienst in zijn handelen kan verwezenlijken.

Het gaat om de dialoog tussen culturen, vandaar de naam van de karavaan in het wereldwijde netwerk; de verscheidenheid van mensen is de onuitputtelijke grootste rijkdom van de mensheid. Wanneer vrouwen en mannen uit alle culturen van de wereld samenkomen, kunnen zij niet alleen leren elkaar te begrijpen, maar elkaar ook onmetelijk verrijken.

 

Waarom is er geen andere weg dan een participatief initiatief van onderaf?

Omdat de structuren van de organisatie van het samenleven die in de Karavaan zijn ontwikkeld en gerealiseerd, model moeten staan voor de structuren van het samenleven van de mensen in de wereld.

Ieder voorschrift van bovenaf zou leiden tot een reproductie van de machtsstructuren die juist moeten worden afgeschaft. Het gaat om niets minder dan het beëindigen van de overheersing van mensen over mensen. Het gepraat van “mensen zijn slecht” enz. is achterhaald.

Onder de gegeven omstandigheden heeft de meerderheid van de mensen meestal geen andere keuze dan net zo slecht te zijn als de alfatianen die hen dit laten zien. De mens leert door imitatie, dus moet hem een ander model worden aangeboden om te imiteren; de meeste mensen hebben zich neergelegd bij de overweldigende macht van de menselijke macht alpha dieren, die inderdaad in meerderheid slecht zijn.

De cultuur van dialoog die in de Karavaan wordt beoefend, de verwezenlijking ervan op kleine schaal, de bevestiging dat deze cultuur van dialoog wel degelijk mogelijk is, ook al is zij het moeilijkste wat er is, zal aan de rest van de wereld worden voorgesteld tijdens de vijf festivals die tijdens de Karavaan zullen plaatsvinden en over de hele wereld zullen worden uitgezonden, zodat de wereld wordt uitgenodigd haar na te volgen.

De omkering van de huidige structuren van boven naar beneden, het voorbeeld en model van de gerealiseerde mogelijkheid van samenleven van onderop is de weg en het doel van de Karavaan.

 

Welke rol speelt kunst in de Karavaan?

Een centrale rol. Het is de taak van de kunst om de ervaringen met nieuwe vormen van sociaal samenleven die in de Karavaan zijn opgedaan, de resultaten van de zoektocht naar nieuwe, repressievrije politieke modellen en de nieuwe inzichten die tijdens de ideologische uitwisseling zijn opgedaan, zintuiglijk over te brengen.

Kunst – muziek, dans, mime, beeldhouwkunst, schilderkunst – is de enige vorm van communicatie die niet afhankelijk is van taal. Het is het interculturele communicatiemiddel op zich.

Daarom zullen er vijf festivals met wereldwijde uitstraling plaatsvinden. Een hoogtepunt wordt de uitzending van het Tibesti-festival, waar u kunstenaars kunt zien die voor de 31e eeuw grottekeningen uit de 21e eeuw maken, naast grottekeningen uit onze prehistorie.

Parallel aan de festivals zullen er culturele evenementen worden georganiseerd door plaatselijke culturele organisaties in de landen waar de kunstenaars vandaan komen. Zo zou het “Haus der Kulturen der Welt” in Berlijn een Tsjaad-weekend kunnen organiseren met lezingen, films, tentoonstellingen en lezingen, het Franse “Centre culturel” in Bamako een evenement met Chinese klankschalen – enzovoort.

Op het laatste festival in Kampala zal een enorm glas in de vorm van een druppel – gevuld met Japans bronwater – dat op de rug van een kameel van Timboektoe naar Kampala wordt gedragen, in het Victoriameer worden gegoten. Alle kunstenaars zullen de Verenigde Kunstwereld vertegenwoordigen.

 

Hoe gaat de Karavaan om met Eurocentrisme?

Eurocentrisme is domheid, parochialisme, eenzaamheid en gevestigde belangen.

Het belachelijkst van al is het superioriteitsgevoel van de gulle “helpers” die, om maar een voorbeeld te noemen, geld in de handen van de “arme Afrikanen” stoppen, omdat de ontvangers van het geld alleen maar lachen om deze idioten die denken dat zij “superieur” zijn omdat zij meer geld en betere wapens hebben: in werkelijkheid zijn zij de superieuren omdat zij beide culturen kennen en van beide profiteren; ontwikkelingsgeld is de bron van corruptie. Het gepraat over “gelijkheid van ooghoogte” verraadt slechts de minachting van degenen die het uitspreken ten opzichte van degenen tot wie zij spreken: zoals volwassenen die, pedagogisch correct, op hun knieën gaan wanneer zij met kinderen praten.

De eerste maatregel om hierin verandering te brengen zou zijn om alle fondsen zonder vervanging op te heffen, zoals Brigitte Erler in haar boek “dode hulp” uit 1989 en zoals Dambisa Moyo in haar boek “dode hulp” uit 2014 eiste, en zoals Afrikaanse intellectuelen en economen al lange tijd eisen. Afrika, om maar dit flagrante voorbeeld te nemen, heeft geen hulp nodig.

Hoe men zich tegenover het eurocentrisme het beste kan gedragen, heeft de president van Burkina Faso, Thomas Sankara, laten zien: hij lachte niet alleen de geldschieters uit, maar heel specifiek de Franse president Francois Mitterand – wat hij natuurlijk niet overleefde.

Eurocentrisme is een houding die alleen kan worden tegengegaan door een ander bewustzijn. Dit bewustzijn groeit uit de ervaring van het samenleven met mensen aan wie men zich superieur voelt. Deze ervaring kan schaamte voortbrengen; als je het toelaat, oogst je geluk. Dit is wat achter het idee van de caravan schuilgaat.

Ieder van ons draagt resten van dit valse bewustzijn met zich mee, ook al zijn we van goede wil.

Zelfs de slachtoffers van het eurocentrisme, die terecht de daders verachten. Wanneer slachtoffers en daders lange tijd onder existentiële omstandigheden samenleven en van gedachten wisselen, kunnen zij deze ervaring opdoen. Aangezien een houding iets is dat gevoed wordt vanuit het onbewuste, kan zij niet veranderd worden met intellectuele kennis alleen, maar moet zij ook uitgedaagd worden op het niveau van het onbewuste.

 

Waarom moet de caravan als caravan worden gerealiseerd en niet op een schip, bijvoorbeeld een nieuwe “Ark van Noach”?

Een schip heeft een kapitein nodig, op een karavaan kunnen mensen samen de weg bepalen zonder kapitein, en dat is waar het om gaat.

Dieren hebben een alfahond nodig, die, zoals wij sinds Konrad Lorenz weten, ook een mens kan zijn, en dat was Noach.

Het verschil tussen dieren en mensen is dat mensen geen alfa’s meer nodig hebben, pas dan zijn ze mensen: wanneer ze geen leiders, goeroes, redders meer hebben of nodig hebben. Als ze niet langer achter een vlag aanrennen, maar zich laten leiden door hun eigen dromen.

Het feit dat alfa’s nog steeds het lot van mensen bepalen, is de reden waarom de mensheid naar de afgrond raast. Daarom zijn we nog steeds in de prehistorie.

De geschiedenis van de mensheid zal pas beginnen wanneer hij zich heeft losgemaakt van deze dierlijke oorsprong. De geschiedenis van de mensheid zal pas beginnen wanneer zij de uitvindingen die zij in de loop van duizenden jaren met onuitsprekelijke moeite heeft gedaan, tot en met de intelligente technologie toe, niet als machtsmiddel gebruikt, maar voor datgene waarvoor zij bestemd zijn: Zich zoveel mogelijk bevrijden van het werk dat noodzakelijk is voor de natuur en elk van de 8 miljard individuen op deze planeet de grootst mogelijke vrijheid geven om zijn persoonlijkheid te ontwikkelen en anders te zijn dan alle anderen: de verscheidenheid van de mensen is hun grootste rijkdom, de uitwisseling en wederzijdse bevruchting de mogelijkheid van een verscheidenheid en bloei en ontwikkeling van hetzelfde die voor ons vandaag nog onvoorstelbaar is.

Het gaat niet om de zinloze vraag of mensen als zodanig goed of slecht zijn, maar om de vraag hoe zij hun samenleven organiseren. Historisch gezien is het hoog tijd dat zij eindelijk de mogelijkheid van dit samenleven beginnen te beseffen. De karavaan als karavaan van de afgevaardigden van de mensheid is een eerste stap in die richting.

 

Wat zijn de fundamenten voor deze nieuwe wereld?

Dit zijn precies de punten die in de karavaan moeten worden besproken. Niemand, geen ideologie, geen godsdienst, en zeker geen goeroe of filosoof, hoe wijs hij ook moge zijn, kan ze alleen of in een kleine groep voorschrijven. Juist om die reden moeten de voorstellen vóór de aanvang van de Caravan worden ingediend, waar zij uitvoerig zullen worden besproken.

Zo is er het voorstel om terug te keren naar de oorsprong van de Griekse democratie. Er is het idee van een raad-democratische organisatie van mensen, die volgens de filosofe Hannah Arendt de natuurlijke vorm van menselijke organisatie is die zich bij wijze van spreken automatisch vormt zodra de macht verdwijnt. Het bekendste voorbeeld is Kronstadt – de vernietiging van deze ontwikkeling door de Sovjets was het einde van de revolutie en haar grootste misdaad. De zelforganisatie van het volk tijdens de opstand in het getto van Warschau, die onder die omstandigheden zelfs tot een vrolijke culturele bloei leidde, is een ander voorbeeld.

Dit alles wordt gedurende een lange periode samengebracht en besproken.

In dit verband is de cultuur van de dialoog noodzakelijk voor de dialoog tussen culturen. Dit betekent: niet proberen de ander van het eigen idee te overtuigen, maar het eigen idee aanbieden, naar de ander luisteren en erover nadenken met een eerlijke bereidheid om het eigen idee zo nodig te veranderen. Dat is het moeilijkste wat er is. Deze cultuur van dialoog wordt in Mali praktisch beleefd, deze geïnternaliseerde cultuur van hen, die duizenden jaren lang is gegroeid, zou een model moeten zijn voor alle mensen in deze wereld: dat is de reden waarom de Karavaan in Mali begint.

 

Wat betekent het dat alle activiteiten moeten worden gedocumenteerd?

Door middel van de media waarmee de discussie- en kunstgroepen werken, hetzij in schrift, geluid of beeld, individueel of in groepsverband, zullen zij hun eigen documentatie produceren van hun ervaringen met mensen, omgeving en niet in de laatste plaats met zichzelf in de loop van de Karavaan.

De buitengewone omstandigheden zullen buitengewone werken opleveren die dit initiatief in grote verscheidenheid zullen documenteren.

Dat is het doel: inzicht geven in de ervaringen van deze bijzondere constellatie van vrije uitwisseling,

de mogelijkheid om het idee van leven met vreemde mensen, culturen en talen te verspreiden,

de mogelijkheid om dit idee terug te geven, niet als religieus dogma, ideologisch dictaat of politieke macht, maar in de vorm van analyse, feitenverslag of kunst, die alle terreinen van het leven weerspiegelt.

 

Wie kan het zich veroorloven om een jaar te nemen om deze reis te maken?

Iedereen kan zo lang meedoen als hij wil of kan. Als men bedenkt dat de deelnemers de gelegenheid zullen hebben om uit te wisselen met mensen uit alle delen van de wereld, uit alle culturen, religies en talen, is een jaar niet lang. Juist de traagheid van het reizen is een belangrijk aspect van de Caravan-filosofie.

 

Worden sterren gerekruteerd voor meer publiciteit?

Nee. Het idee zal bekend worden gemaakt en iedereen die op enigerlei wijze wil deelnemen is welkom. Sterren zijn ook welkom. De meeste van de deelnemende kunstenaars zullen bekend zijn in hun omgeving. Natuurlijk zijn internationale showbizzsterren niet uitgesloten van deelname.

In het kader van de Karavaan moeten nieuwe inzichten en actievoorstellen ontstaan door de versmelting van ideeën van zo uiteenlopend mogelijke oorsprong. Dat is wat de Karavaan tot een uniek initiatief maakt. En dat is waar het publieke belang zich op moet richten, niet de sterren.

 

Hoeveel geld is daar voor nodig?

250 miljoen dollar.

 

Dat is een hoop geld. Wie gaat dat betalen?

“Veel geld” hangt af van het perspectief. Als je bedenkt dat de karavaan een wereldwijde inspanning van bijbelse proporties is, is 250 miljoen dollar niet veel. Aangezien een bedrijf een verlies van enkele miljarden US-dollars per dag door valutaschommelingen kan opvangen, zullen er hopelijk genoeg industriële bedrijven zijn die bereid zijn de Karavaan te financieren.

De ondernemingen in kwestie zouden het als een eer moeten beschouwen om de verwezenlijking van dit humanitaire project, deze positieve versie van de mondialisering, mogelijk te maken. Zij kunnen reclame voor zichzelf maken door dit initiatief te sponsoren, maar de Karavaan zal geen reclame voor hen maken en hun namen en logo’s zullen niet in de publicaties verschijnen.

Bovendien zullen TV-stations over de hele wereld uitzendrechten aangeboden krijgen. Dit is ook gepland voor de huidige documentaires van de Karavaan.

 

Welke vergoeding zullen de deelnemers ontvangen?

In elk geval volgens hun behoeften. Dit zal moeilijk worden, maar het kan worden opgelost. Het principe is een 100% transparante boekhouding. Elke uitgegeven cent zal worden geregistreerd en voor iedereen zichtbaar zijn. Dit is een absolute noodzaak, omdat bij dit soort activiteiten het gevaar groot is dat mensen zichzelf proberen te verrijken. Dit zou het centrale idee van de Karavaan teniet doen, namelijk een einde te maken aan de verrijking van enkelen ten koste van velen in de wereld.

 

Hoe kan men door streken van ellende trekken en zich volvreten?

De kloof tussen arm en rijk wordt niet alleen groter als men er heel dichtbij is. De vraag, hoe men kan eten terwijl anderen honger lijden, moet ook gesteld worden, wanneer men ver van de streken der ellende verwijderd is. Het is juist dit aspect, naast andere, dat in de verslagen over de karavaan moet worden benadrukt. Tussen haakjes, we zullen geen champagne, zalm en kaviaar hebben. We zullen zeker genoeg voedsel en medicijnen hebben om in noodgevallen te helpen, maar de Karavaan is geen liefdadigheidsinstelling. De Karavaan is de weerlegging van de “Botsing der Beschavingen”, maar zij zal de honger in de wereld niet uitbannen, zij is bedoeld om de voorwaarden daarvoor te scheppen.

 

Wat zijn de voordelen voor de betrokken landen?

Ten eerste zal nauwe samenwerking met de mensen in de regio’s waar wij doorheen trekken, banen scheppen, relaties aanknopen – en hopelijk partnerschappen en nieuwe perspectieven. Ten tweede zal de berichtgeving over Afrika in het algemeen en onze gastlanden in het bijzonder niet in het teken staan van rampen en ellende, maar van de mensen die er wonen, hun cultuur en hun manier van leven.

De rest van de wereld krijgt zo de kans om van Afrika te leren, waardoor een gelijkwaardig geven en nemen mogelijk wordt. De Karavaan gaat over een nieuw bewustzijn en een nieuwe perceptie gericht op een nieuwe houding ten opzichte van Afrika – niet over materiële steun.

 

Hoe kan men rechtstreeks en actief betrokken raken?

Stel vragen en moedig financiering aan.

Het werk van de mensen van de karavaan bestaat erin de vragen te beantwoorden die vooraf zijn opgesteld. De verdere ontwikkeling van de vraagcatalogus is de meest dringende taak die onmiddellijk en wereldwijd kan worden aangepakt dankzij slimme technologie.

Het hele project staat en valt met de ontwikkeling van deze vraagcatalogus.

Hier kan de onafhankelijke samenwerking van mensen uit de hele wereld vanaf nu beginnen. Hier kan, zonder verdere inspanning, het bewijs worden geleverd dat overheersingsvrije samenwerking van mensen uit de hele wereld mogelijk is. Hiertoe behoort ook de vertaling van de website in zoveel mogelijk talen, die tot nu toe alleen via automatische programma’s werd gerealiseerd.

De financiering van ongeveer 250 miljoen euro is peanuts voor de grote industriële bedrijven van deze wereld.

In 2002 wilde de Duitse minister van Financiën en Economie, Wolfgang Clement, dit bedrag bij 10 industriële ondernemingen ophalen, maar dit werd verhinderd door de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Joschka Fischer. Het blijft een feit dat deze wereldinspanning niet door één persoon of één bedrijf of één land moet worden gefinancierd, maar door ten minste tien. Wolfgang Clement was van mening dat de wereldvredeskaravaan met name Duitsland de kans zou geven om een deel van zijn historische schuld af te lossen.

Iedereen die de gelegenheid heeft om deze ideeën onder de aandacht van de besluitvormers te brengen, kan bijdragen tot de verwezenlijking ervan.

 

Waarom is het drinkwaterinitiatief de opmaat voor de karavaan?

Want het zou een misdaad zijn, zowel politiek als geestelijk niet te rechtvaardigen, om na te denken over de basisbehoeften van de mens en de bevrediging daarvan, zolang talloze mensen, vooral kinderen, in doodsnood sterven omdat de rest van de mensheid hen niet in staat stelt te voorzien in de allereerste basisbehoefte van alle leven, drinkwater, hoewel dat wel zou kunnen.