Kontekst
Różnorodność ludzi jest ich bogactwem. Nie wszyscy ludzie są równi, ale wszyscy ludzie są równie wartościowi. Ich przeznaczeniem nie jest zrównanie ludzi, ale rozwijanie ich jak największej różnorodności:
Warunkiem możliwości realizacji warunków humanitarnych są miliardy różnicujących się jednostek.
Nie być takim samym, ale być innym oznacza: „Jestem zainteresowany tobą jako innym“.
Na całym świecie są ludzie z taką świadomością.
+++
Ludzie będą ludźmi tylko wtedy, gdy będą w stanie kształtować swoje współżycie bez sprawowania władzy.
Tak długo, jak wśród ludzi obowiązują struktury władzy, nieliczni mają prawie wszystkie skarby ziemi, a większość nie ma prawie nic.
Nieliczni wykorzystują swoją władzę, aby uzyskać nieskończenie więcej – większość uważa swoją bezsilność za prawo natury.
Nadużycie władzy – brutalne podtrzymywanie nieludzkich warunków pod płaszczykiem legalności – znajduje swoje lustrzane odbicie w nadużyciu bezsilności: brutalne ataki na niesprawiedliwe warunki pod płaszczykiem religii lub ideologii, przy czym obydwa są równie nieuzasadnione. Obie są od siebie wzajemnie zależne, obie podają sobie piłki, obie dostarczają sobie pretekstów. Oba rosną proporcjonalnie: w ten sposób cywilizacja dąży do swojego upadku
Wśród zwierząt jest to prawo najsilniejszego – wśród ludzi przejawia się ono jako władza: Nie obowiązuje prawo najsilniejszego, ale obowiązek najsilniejszego.
Ale ludzie nadal używają środków nauki i techniki, stworzonych przez ludzi i dla ludzi, aby ugruntować zwierzęce „prawo“ do bycia najsilniejszym. W ten sposób znoszą ograniczenia, które nadal obowiązują nawet wśród zwierząt: gromadzenie tylko takiej ilości zapasów, jaka jest potrzebna.
Pierwszym warunkiem istnienia społeczeństwa humanitarnego jest porozumienie bez władzy. Działa to tylko wtedy, gdy nikt nie chce dominować nad innymi ani narzucać im swojego światopoglądu.
Drugim warunkiem istnienia społeczeństwa według tych kryteriów jest produkcja bez zysku. Działa to tylko wtedy, gdy nikt nie chce mieć więcej, niż potrzebuje, i gdy nikt nie chce żyć z pracy innych ludzi.
Dopóki struktury władzy i myślenie o zysku będą decydować o społeczeństwach tego świata, dopóty nie będzie końca panującemu chaosowi. Są odpowiedzialni za wojny, nędzę i rozpacz. Nie ma usprawiedliwienia dla władzy i zysku.
+++
Zwierzęta potrzebują przywódców. Ludzie nie potrzebują przywódców – to, że wciąż za nimi podążają, pokazuje, jak bardzo odeszli od bycia zwierzętami.
Karawana to możliwość życia razem bez lidera przez dłuższy czas, wymiany, osiągania wyników. Pod tym względem jest ona wzorem dla świata.
Przyczepa kempingowa jest tak skonstruowana, że nie mogłaby pracować z przewodnikiem.
Ludzie biorący w nim udział zgodzili się, że albo znajdą coś, co jeszcze nie istniało między ludźmi w ten sposób, coś najwyższego, po co można sięgnąć: koniec panowania ludzi nad ludźmi – albo poniosą porażkę.
Myśl: „jednostka jest grupą“ zostaje rozszerzona na: „jednostka jest każdym“. Struktura grupy jako model struktury dla wszystkich ludzi.
Nie chodzi o to, czy macie taką samą postawę, czy nie, ale czy się z nią zgadzacie.
+++
Ludzie muszą wziąć swoją historię we własne ręce: Caravan jest krokiem w tym kierunku.
Umożliwia ona organizację komunikacji, ale nie określa jej treści. Stawia pytania, ale nie udziela odpowiedzi. Jest warunkiem możliwości – może być początkiem jej urzeczywistnienia.
Każdy sam decyduje o swoich działaniach i jest za nie odpowiedzialny.
+++
Karawana to think tank utopii. Chodzi o materialne warunki wstępne społeczeństwa utopijnego. (Utopijny, ponieważ jego „miejsce“ nie może być znalezione w istniejącym).
Utopia wymyślona przez jedną lub kilka osób jest z konieczności totalitarna, ponieważ jedna idea góruje nad ideami innych.
Utopia może być zrealizowana tylko przez wszystkich ludzi razem – wymaga to określenia warunków materialnych koniecznych do jej realizacji.
Celem jest udowodnienie na małą skalę, że to rozwiązanie sprawdza się na dużą skalę.
+++
Najwyższa zasada produkcji: każda rzecz, która jest produkowana, musi trwać jak najdłużej, zgodnie z najwyższym stanem nauki i techniki.
Gdyby ludzie dawali sobie nawzajem swoje produkty, a wszystko inne pozostało tak, jak jest teraz, każdy by na tym skorzystał – z wyjątkiem bankierów, akcjonariuszy i graczy giełdowych.
+++
Artyści są animatorami i mediatorami wyobraźni.
+++
Kiedy uczestnicy karawany myślą o sprawach egzystencjalnych (nad)życia, sami muszą żyć w sytuacji egzystencjalnej. Doświadczają tego na własnym przykładzie, sami mają zapewnione podstawowe potrzeby, ale w ten sposób poznają warunki, w jakich większość ludzi musi codziennie walczyć o przetrwanie. Pytanie o prawdziwe potrzeby może być postawione tylko w takich warunkach życia. Również dlatego doświadczają warunków życia na pustyni, bo tam najgłębiej przekonują się, jak ważne jest picie wody.
+++
Karawana to dekonstrukcja Wieży Babel.
+++
Odsetki to rak pieniądza: pieniądz nie działa, nie może działać.
Akcje to rak społeczeństwa, giełdy to rak cywilizacji.
Jeśli nikt nie chce skorzystać, nie trzeba nikogo uciskać.
Myślenie oparte na zysku niszczy ludzkie współistnienie. Nie jest to część ludzkiej natury, jak sugerują zwłaszcza spekulanci. Po to właśnie istnieją uzależnienia: aby miliardy ludzi bawiły się nimi, a spekulanci zyskiwali miliardy jednostek walutowych.
Miliardowe nadwyżki wypracowane przez ludzi, którzy nic dla nich nie zrobili, to kradzione dobra, które należy zwrócić.
+++
Reklama jest obezwładniającym terrorem psychologicznym, który w znacznym stopniu ogranicza możliwość samostanowienia ludzi.
+++
Jakby jedyną alternatywą dla gospodarki opartej na zysku była gospodarka planowa, a nie samoorganizacja. Rady opisane przez Hannah Arendt byłyby dziś bardziej niż kiedykolwiek możliwe dzięki internetowi.
+++
Dyktatura zysku działa aż do poziomu najbardziej osobistego: ludzie spotykają się tylko wtedy, gdy czegoś od siebie chcą, potrzebują garnka, informacji, pomocy – w przeciwnym razie żyją obok siebie i nic od siebie nie słyszą.
Pierwszym celem karawany jest przekonanie rządów wszystkich krajów świata do wprowadzenia rocznego okresu bezkrólewia wody pitnej.
Jego Ekscelencja Ahmed Gaafar Abdelkarim, Ambasador Republiki Sudanu 23-1-2002 w Goethe-Institut w Berlinie:
Bardzo dziękuję za tę inicjatywę.
Jestem pewien, że robicie coś, co przejdzie do historii i zostanie zapamiętane przez następne pokolenia.
Sudan od kilku tysięcy lat jest miejscem pracy kulturalnej i wymiany międzykulturowej. Myślę, że wasza praca nie jest niczym innym, jak właśnie tym: jest częścią tego procesu.
Zasadą wyboru przyczepy kempingowej jest partia towaru. Wstępna selekcja odbywa się według przybliżonych kryteriów, tak aby nie mogli w niej uczestniczyć rasiści, szpiedzy i gwałciciele, a o pozostałych uczestnikach decyduje losowanie.
Celem karawany jest to, aby inicjatorzy stali się zbędni, bez przywództwa, bez władzy: aby filozofia i jej realizacja stały się niezależne.
Zadaniem organizatorów jest jedynie ustalenie organizacji komunikacji – po jej wprowadzeniu uczestnicy sami ustalają całą resztę: Począwszy od jedzenia, które jest przygotowywane dla wszystkich przez stowarzyszenia ludzi z różnych środowisk kulturowych, na przemian z całego świata,
o wymianie artystycznej – na przykład czaty.
do form demokratycznych: jeśli ktoś sugeruje, że coś powinno być zrobione inaczej, może to poddać pod dyskusję i każdy może się do tego ustosunkować.
Przeciwieństwo przywództwa. Nie ma żadnych wytycznych. Nie może być żadnego.
Jest to postawa.
Aparat organizacyjny inicjatywy jest tak skonstruowany, że sam staje się zbędny; koncepcja samorozwiązania struktur inicjatywy, przejścia do struktur zbiorowych: „Wszyscy razem“ i 100%.
Dopiero gdy te nowe formy wspólnego życia zostaną odnalezione i usamodzielnią się, będą kontynuowane i rozszerzane poza Karawanę.
Jeśli niektórzy ludzie z całego świata potrafią zorganizować się bez prądu, to wszyscy inni też to zrobią.
Centralnym punktem komunikacji jest jedzenie, jego przygotowanie, delektowanie się nim, jego komunikatywne trawienie.
Za pośrednictwem kanału kulinarnego każdy chętny może podzielić się tym, co mógłby ugotować, kiedy, dla ilu osób i jak długo; wyniki wykorzystuje się do opracowania obszarów, w których będzie się gotować, co należy zaplanować z dużym wyprzedzeniem, aby mieć pod ręką wszystkie podstawowe składniki. Dania dnia są dostępne online, więc każdy może wybrać coś dla siebie lub zaplanować je z wyprzedzeniem.
Chemicy spożywczy muszą być obecni
Filmy porównawcze o tym, jak w różnych kulturach traktuje się pewne codzienne czynności.
- Na przykład herbata: mieszanie w naszym kraju – zalewanie w Mali. Kontr cięcie z tekstem.
- Przechowywanie bagażu: w Mali należy oddać walizkę komuś odpowiedzialnemu – w Europie należy wrzucić walizkę do zsypu, który ją połknie, plus elektroniczny wyświetlacz obrazu.
- Jedzenie: w Mali ludzie jedzący publicznie zapraszają wszystkich, którzy przechodzą obok, aby „przyszli i zjedli z nami“ – w Europie wszędzie widzi się ludzi jedzących dla siebie.
Dokumentacja istniejących już modeli, w których funkcjonują jednakowe struktury.
dokumentacja inicjatyw jest bardziej ograniczona w treści, ale na ogół ma ten sam cel.
Artyści biorący udział w projekcie tworzą indywidualnie i zbiorowo poezję, prozę, teatr, taniec, filmy wideo, obrazy i rzeźby w międzynarodowych grupach, informując się wzajemnie o swoich odmiennych kulturach i wywierając na siebie wpływ.
Jest 20 kanałów po 10 nadajników każdy, tak że każda grupa robocza ma jeden nadajnik wraz z dziewięcioma innymi.
Produkcje są sortowane i dopuszczane do emisji zgodnie z datą otrzymania oraz według harmonogramu, w którym wymienione są wszystkie wolne terminy nadawania.
Można się zapisać; kiedy wszystko jest już zajęte, trzeba czekać, aż zwolni się jakiś slot (lub automatycznie, gdy w kolejce jest tylu i tylu chętnych, inna stacja sama się wyłoni, zgodnie z programem) albo zostać wepchniętym w wolne sloty w innym miejscu – wszystko to jest cyfrowo zaplanowane tak, by wszyscy, zarówno osoby indywidualne, jak i koprodukcje międzykulturowe, mieli równe szanse na wprowadzenie swoich produkcji na antenę.
Spis treści zawiera informacje o tym, kto, co, gdzie i kiedy wyprodukował, tak aby każdy mógł zdecydować, co chce zobaczyć.
Nie ma tu wstępnej selekcji, priorytetów, predeterminacji.
Oceny są upubliczniane, aby każdy mógł zobaczyć, co było najchętniej oglądane.
Gdy produkcje są nadawane na całym świecie, w obrazie nie ma reklam ani logo stacji. Wszystkie firmy, które przekazały darowiznę, mogą się reklamować, np. „jesteśmy oficjalnym sponsorem Karawany itd.“. Zostaną one wymienione na stronie internetowej Caravan.