Voorstellen op basis waarvan werkgroepen modellen opstellen die door alle belanghebbende partijen worden besproken en gepubliceerd.
– Vorming van republieken van raadsleden:
Studie van de Commune, Kronstadt en het getto van Warschau, modellen van lokaal tot globaal. (CW)
– Oprichting van een internationaal hof van justitie
voor economische misdrijven, bijvoorbeeld: bouw van apparaten met ingebouwde zelfvernietiging, productie van met chemische agentia besmet voedsel, rente nemen, enz. (CW)
– Losse democratie – de revolutie van de democratie:
Het woord revolutie komt uit het Latijn en is samengesteld uit de elementen “re” = “terug” en “volvere” = “omkeren”. Revolutie betekent dus “omkeren” in het Duits. Revolutie betekent niet dat het oude wordt weggevaagd en er iets geheel nieuws voor in de plaats wordt gesteld, maar wel dat de verkeerde omstandigheden worden teruggebracht tot de oorspronkelijke juiste. Zo hebben de Franse revolutionairen van 1789 zichzelf gedefinieerd: de macht van de Franse aristocratie, die door niets meer gerechtvaardigd kon worden, vervangen door haar terug te brengen tot de structuren van de Romeinse democratie.
Misschien zijn de Franse revolutionairen hier niet ver genoeg mee gegaan. Democratie is niet uitgevonden door de Romeinen, maar door de Grieken. En zelfs in deze beginperiode veranderden de eerste benaderingen al snel in de vormen die vandaag, in hun Facebook- en Twitter-vorm, alleen maar kunnen worden omschreven als een karikatuur van de democratie en niets meer te maken hebben met het idee van de heerschappij van het volk, zoals democratie letterlijk betekent.
Het beslissende element in de oorspronkelijke Griekse democratie was niet de verkiezing, maar de loting. Na een voorselectie aan de hand van duidelijk geregelde criteria was een bepaald aantal burgers beschikbaar, onder wie het lot besliste wie gedurende een zittingsperiode een politiek ambt moest bekleden. Van doorslaggevend belang waren de korte zittingsperiodes en het ontbreken van een tweede ambtstermijn.
Nog in de 18e eeuw beschreef de Franse filosoof Montesquieu de democratie op basis van verkiezingen als “aristocratisch”; alleen een democratie op basis van loting was echt democratisch. De Italiaanse stadstaten deden dit tot in de 14e eeuw. De laatste overblijfselen van dit begrip van democratie zijn vandaag alleen nog te vinden bij juryleden in de rechterlijke macht.
Dit wordt vandaag de dag nog steeds onderwezen in humanistische grammatica scholen. In de jaren zestig van de vorige eeuw kwam een hele generatie in opstand omdat de bewering van democratische voorwaarden weinig te maken had met de feitelijke voorwaarden. Deze beweging slaagde er echter niet in iets te veranderen, misschien omdat zij een verkeerd begrip had van revolutie.
Als de huidige mondiale crisis één ding duidelijk heeft gemaakt, dan is het wel het failliet van dit moorddadige schrikbeeld van de democratie. Of het nu de geldaristocratie van Trump is of de retro-monarchie van Beieren, Montesquieu is nog nooit zo duidelijk in het gelijk gesteld. Een geschikter moment om zijn vermaning in praktijk te brengen en terug te keren naar de wortels is nauwelijks denkbaar.
In een tijd waarin elke nieuwe shampoo “revolutionair” wordt genoemd, is het de hoogste tijd om het begrip “revolutie” terug te brengen tot zijn oorspronkelijke betekenis. Vandaag de dag kan zelfs de meest goedwillende burger het structurele bedrog van deze omgekeerde vorm van democratie niet langer ontkennen. Revolutie betekent vandaag de democratie weer op de been brengen: Twee kamers van het parlement, elk bestaande uit gekozen vertegenwoordigers van de betrokken maatschappelijke belangengroepen enerzijds, en door het lot gekozen burgers anderzijds; dit met zo kort mogelijke zittingsperiodes en niet-herverkiesbaarheid van politieke ambten.
Voor deze revolutie zijn geen guillotines, geen terreur, geen onteigeningen nodig, alleen een grondwetswijziging, door juristen voorgelegd aan de verzoekschriftencommissies van de respectieve landen, in Zwitserland per referendum.
Eindelijk zou er een einde komen aan de belachelijke partijpolitiek, het verwaande voorkomen, zelfs van vrouwelijke politici, de stompzinnige verkiezingsposters.
Eindelijk een einde aan het abstracte gepraat over duurzame overvloed en pensioenbeschermd avontuur, deze gecertificeerde bullshit met gouden medailles, dit ecologische wellnesspark op het bloed en de beenderen van slaven.
De Franse revolutionairen schoten op de klokken om de tijd stil te zetten; vandaag moeten de klokken worden verzet naar het tijdperk van de concrete vragen:
Particuliere auto’s, ja of nee; reclame, ja of nee; grenzen, ja of nee.
Ook al worden deze vragen niet beantwoord zoals men zou willen, dan nog zou het resultaat, als het niet gemanipuleerd wordt, een democratisch besluit zijn – en niet het einde van alle dagen.
Geen leiders, goeroes en predikers meer. Terug naar de oerdemocratie. Voor een revolutie in de oorspronkelijke betekenis van het woord.
Nu of nooit. Helemaal of helemaal niet. We voegen de daad bij het woord.
Christof Wackernagel
– Een verklaring van alle autofabrikanten van de wereld:
“Van nu af aan zien wij onszelf niet meer als autobedrijven die wedijveren om winst te maken, maar wij zien onszelf van nu af aan als vervoersdeskundigen en fabrikanten die wedijveren om de eenvoudigste, efficiëntste, duurzaamste, milieuvriendelijkste en goedkoopste vervoermiddelen te produceren in alle vormen, klein, groot, voor lange afstanden en voor dichtbij, waarbij wij een ongelooflijk creatieve wedijver aangaan waarmee wij de grootste dingen – niet alleen auto’s – zullen produceren die er ooit zijn geweest. (CW)
– Afschaffing van reclame:
Modellen van een globale informatiestructuur waardoor iedereen over alle informatie kan beschikken die hij nodig heeft over bestaande producten en aanbiedingen, terwijl wordt voorkomen dat deze hem wordt opgedrongen.
– Afschaffing van het erfrecht:
Definitie van “persoonlijke zaken” die worden doorgegeven en “gemeenschappelijke zaken” die in de gemeenschap overgaan. Catalogus van verdelingscriteria, die ook van toepassing is op de vaststelling van de maximumgrens van eigendom (CW).
– Unie van religies:
Uitgaande van één God, schiep hij de verschillende godsdiensten om ieder mens de gelegenheid te geven op zijn eigen manier met hem te communiceren.
Maar de mensen hebben dit tot op heden niet begrepen: de godsdiensten bestrijden elkaar in plaats van zich te verenigen.
De natuurgodsdiensten, het boeddhisme, het confucianisme, het jodendom, het christendom, de afzonderlijke spiritualistische godsdiensten en de islam verenigen zich tot één godsdienst van één God van één wereld. (CW)
Dit zijn slechts eerste voorbeelden.